Hendriks Sportpaleis in Hoensbroek. Het is de eerste week van januari als daar een nationaal ranglijst toernooi wordt georganiseerd. De hoogst geplaatste speelster in het schema staat rond plaats dertig op de KNLTB-ranglijst. Degene die de titel met overmacht wint heeft geen ranking. Haar naam? Michaëlla Krajicek.
De voormalig nummer dertig van de wereldranglijst is begonnen aan haar comeback. Gestopt was Krajicek nooit, maar na een pauze van vijf jaar, waarin ze twee kinderen op de wereld zette, schrijft ze een nieuw hoofdstuk in haar indrukwekkende levensboek.
‘Ik had in 2019 bewust nog geen officieel afscheid genomen, maar ik wist destijds ook niet dat ik zo’n lange pauze zou nemen. Toen ik stopte was ik vooral heel moe. De jaren daarvoor had ik namelijk te maken met blessures die het zwaar maakten. In die tussentijd is er heel veel moois gebeurd en heb ik twee prachtige kinderen gekregen.’
Krajicek was amper vijf jaar oud toen ze haar eerste ballen vanaf de baseline kon slaan. Dertig jaar later laat ze op het Nationaal Tennis Centrum in Amstelveen tijdens een twee uur durende trainingssessie zien dat ze nog steeds over balgevoel, perfecte timing, precisie en perfectionisme beschikt.
Haar oudste zoon is 2,5 jaar en haar jongste is zeven maanden oud. ‘Tijdens de tweede zwangerschap bekroop mij de gedachte dat ik weer wilde gaan spelen. Toen ik elke week wedstrijden begon te volgen, besefte ik dat ik terug wilde keren op de wedstrijdbaan. Ik hield daarom in tegenstelling tot mijn eerste zwangerschapsperiode rekening met mijn voeding en fitheid. Dat ik door de zwangerschap soms misselijk was en moest overgeven spinde ik tot iets positiefs. Want dat betekende dat ik minder kilo’s zou aankomen, haha.’
‘Elke moeder heeft een natuurlijk een eigen ervaring, maar ik had twee hele goede zwangerschappen. Na de tweede bevalling ging ik na vier dagen al rustig een balletjes slaan. Dat was vorig jaar juni/juli. De drie maanden daarna besteedde ik om thuis met de baby alles op de rit te krijgen. Daarna ben ik serieuzer gaan trainen, maar wel in het oog houdend wat fysiek mogelijk was. Het moest stapje voor stapje, want ik wilde het goed opbouwen. Er was ook geen haast. Maar nu train ik dagelijks en speel ik weer wedstrijden.’
Ver van tennis is de 35-jarige Krajicek nooit geweest. Haar partner Jelle Sels is ook een professionele speler en niet lang geleden heeft ze haar trainersdiploma gehaald. ‘Door Jelle en de coaching opleiding ben ik in contact gebleven met het tennis. Daarnaast heeft het ook meegespeeld dat er meerdere moeders op de WTA Tour actief zijn. Zij laten zien dat het kan als je je fysiek goed voelt en het thuis met de kinderen voor elkaar hebt.’
Steeds meer moeders maken hun rentree in het WTA circuit. Dit jaar keerden bijvoorbeeld Naomi Osaka en Angelique Kerber terug. Vorig jaar waren Elena Svitolina en Caroline Wozniacki die zich op het hoogste podium lieten zien en eerder natuurlijk al Kim Clijsters en Victoria Azarenka.
‘De grootste uitdaging is om genoeg nachtrust te krijgen. Want als de baby niet goed slaapt dan voel je je in de ochtend gebroken. Daarnaast heeft mijn oudste zoon energie voor vier, haha. Als ik de tennisbaan opstap of in de gym ben dan probeer ik mij wel volledig te focussen op mijn sport. Op dat moment is tennis het belangrijkste, maar dat is het daarbuiten natuurlijk niet. De kinderen gaan altijd voor, dat staat buiten kijk. Maar om diep te kunnen gaan op de baan moet je alles geven. Van een verliespartij baal ik nog steeds heftig en dat moet ook.’
Dat de winnares van drie WTA-titels haar professionele carrière weer heeft opgepakt heeft haar tot nu toe veel positieve reacties van de buitenwereld opgeleverd. Al weet ze ook dat er misschien mensen zijn die een andere mening hebben. ‘Het moet vooral voor mij en mijn gezin goed voelen om dit te doen. Als ik het idee heb dat ik de kinderen te weinig aandacht geef dan pas ik dat aan. In Tsjechië is het bijvoorbeeld heel normaal om de eerste vier jaar na de geboorte thuis te blijven bij je kind. Mijn moeder helpt me enorm, maar voor haar is het soms lastig te accepteren dat ik vaak weg ben.’
Op haar 16de won Krajicek haar eerste WTA-titel en was ze zelf nog een kind. Nu is ze moeder en zijn haar tegenstandsters in de onderste regionen van het profcircuit tieners. ‘Vorige week verloor ik in Tsjechië van een meisje van 15 jaar dat heel goed speelde. Dat verbaasde mij niet, want ik heb de laatste vijf jaar niet doorgetraind en zij natuurlijk wel. Toen ik die leeftijd had won ik dergelijke toernooien en was ik op de baan best volwassen. Buiten de baan was ik natuurlijk gewoon nog een jong meisje.’
Het moge duidelijk zijn dat de dynamiek in het leven van Krajicek is veranderd. ‘Sinds ik moeder ben geworden heb ik nog meer respect voor mensen in het algemeen en vrouwen in het bijzonder gekregen. Waar dat precies vandaan komt vind ik lastig te duiden. Misschien omdat ik nu heb ervaren wat het vrouwelijke lichaam kan. Het is zo bijzonder en onwerkelijk om een kind op de wereld te zetten.’
Zelf hoeft Krajicek niet per se een voorbeeld voor anderen te zijn, al krijgt ze regelmatig wel te horen van mensen dat ze het mooi vinden wat ze doet. ‘Als ik anderen kan inspireren is dat natuurlijk hartstikke mooi, maar dit project doe ik in eerste instantie voor mijzelf. Vanuit mijn hart. Ik wil straks met een goed gevoel ergens voor de laatste keer van de baan stappen.’
Wanneer dat zal zijn is ongewis. De waakvlam is aangewakkerd. Het heilige vuur brandt bij de sportvrouw én moeder.
