Tennis is bij uitstek een sport die je met de hele familie kunt beleven. Samen een balletje slaan, toptennis kijken, familieleden aanmoedigen of een toernooi bezoeken. Van opa en oma tot de kleinkinderen; iedereen doet mee.
De liefde voor de sport wordt vaak doorgegeven van ouder op kind. Dat geldt zeker voor Patrick (50) en Jens (17) Wever uit Halfweg. Beiden zijn helemaal gek van het spel. Vorig jaar kwam hun droom uit door samen een toernooi in de categorie-3 te winnen.
‘Ik stond altijd tegen de schoolmuur te tennissen. Uren achterelkaar sloeg ik de bal tegen die stenen muur. Lid van een tennisvereniging was ik toen nog niet. Op mijn dertiende werd ik lid bij TV Pim Mulier in Haarlem en kwam ik in een leuk groepje met jongens terecht. We gingen elke dag naar de baan om vrij te spelen. De hele dag lekker buiten bezig zijn’, blikt vader Patrick terug op zijn beginjaren.
Jens: ‘Mijn vader heeft zijn liefde voor tennis aan mij doorgegeven. We speelden samen buiten op straat. Ik heb nog even gebasketbald, maar tennis is veel leuker.’
‘Als ik klaar was met mijn competitiewedstrijd dan kwam Jens snel de baan op om voor het slepen nog even een balletje met mij te slaan. Maar ook in de woonkamer tennisten we altijd. Dat werd niet altijd even goed ontvangen door de andere gezinsleden, want er sneuvelde wel eens een lamp, haha.’
‘We praten samen ook veel over tennis. We volgen alles via teletekst, de krant en internet. We bespreken de nieuwste snaren, rackets en ballen. Als we soms naar een racketwinkel gaan dan is dat net een snoepwinkel voor ons. Superleuk om die gezamenlijke passie met je zoon te hebben.’
‘Negen van de tien keer als we elkaar bellen dan gaat het over tennis’, vult Jens zijn vader aan om vervolgens vol bewondering voor zijn vader zijn eigen doelstelling te formuleren.
‘Ik wil net zo goed worden als mijn vader. De laatste twee jaar merk ik dat ik dichterbij ben gekomen. De service van mijn vader vind ik heel gevaarlijk. Ik vind het knap dat hij op zijn 50ste nog zoveel power in zijn slagen heeft. Dat hij met mij wil spelen is het mooiste dat er is. Als ik hem versla dan is het ook oprecht. Dan heb ik het verdiend en niet gekregen. Dat geeft veel voldoening.’
Voldoening kreeg het duo ook door het winnen van de dubbeltitel bij het Eindenhout Open in Heemstede. Hiermee ging een langgekoesterde wens van beiden in vervulling.
‘De eerste paar wedstrijden heeft Jens ons er doorheen gesleept. In de finale kwam alles samen en speelden we sterk. Ik voelde wel wat spanning om met mijn zoon te spelen. Ik wilde hem helpen om zijn rating te verbeteren.’
Jens: ‘Ik weet nog heel goed dat ik van de spanning op matchpoint zo aan het trillen was, dat mijn racket van links naar rechts ging. Het was namelijk altijd een droom om samen een categorie 3-toernooi te winnen. Dat maakte het denk ik emotioneel. Het is misschien voor veel mensen slechts een tennistoernooi, maar voor ons betekende het veel meer. Sinds mijn tiende was dit ons doel.’
‘Het was geweldig’, glundert Patrick als hij zijn zoon hoort praten.
‘Jens houdt mij bovendien jong en geeft me de inspiratie om fit te blijven en regelmatig te blijven spelen. Als het kan dan fietsen we naar de club om een uurtje te tennissen. Er zijn dagen dat ik overal pijn heb, maar soms heb ik nergens last van.’
