In een eerdere blog ging het over de bemoei- en beschermouder(s). Dat zijn (dus) ouders die tijdens jouw wedstrijd teveel met je praten of je zelfs willen helpen. Allemaal uit liefde natuurlijk. Maar toch, het is niet fijn en niet gewenst want jij schiet er niets mee op en het kan de sfeer verpesten tijdens je partij. Bijvoorbeeld tussen jouw ouder(s) en de ouders van je tegenstander of, dat kan ook, jouw tegenstander ziet het niet meer zitten of wordt verdrietig omdat jij steeds wordt gesteund. Lees de blog nog maar eens terug!
Ik vroeg je ook om eens na te denken over de vraag wat je tegen je ouders zou kunnen zeggen als jij vindt en aanvoelt dat ze je niet genoeg in je uppie laten tennissen. Ik ben benieuwd of je het hebt gedaan en of je misschien al met ze hebt gepraat. Want...praten helpt!
Maar ik kan me ook voorstellen dat je er nog niet uit bent, omdat het per slot van rekening best een lastig gesprek is. Daarom geef ik je hieronder nog wat tips over wat jij je ouders zou kunnen vertellen:
- 'Als ik een wedstrijd sta te tennissen, dan speel ik een spelletje en er staat niets op het spel.'
- 'Ik wil natuurlijk graag winnen, daar doe ik ook mijn best voor, maar het resultaat van de wedstrijd doet er niet toe! Ik vind het belangrijker hoe ik heb gespeeld (Heb ik mijn best gedaan? Heb ik gemopperd? Heb ik slim gespeeld? Heb ik geoefend? Ben ik sportief geweest?) en of ik het leuk vond op de baan.'
- 'Als ik in de knoop zit, met mezelf of met mijn tegenstand(st)er, laat mij dan tóch maar mijn eigen zaakjes opknappen, ook al weet ik dat je het moeilijk vindt om me zo te zien. Ik word er namelijk een betere speler van en dat wil ik graag. Bovendien, op de baan kan me helemaal niets gebeuren, ik ben daar veilig en ik speel alleen maar een heel leuk spelletje.'
- 'Ik vind het wél leuk als je mij en mijn tegenstand(st)er af een toe een applausje geeft voor een mooie bal of rally. Dat moedigt mij aan en daar word ik blij van!'
- 'Is het toch moeilijk voor je om me alleen te laten spelen? Leef je te veel met me mee? Kom dan liever niet kijken en ga even een rondje wandelen. Dan vertel ik je na afloop wel hoe het is gegaan. Want ik speel mijn wedstrijd graag in mijn uppie!'
Als je het (dus) nog steeds lastig vindt om met je ouders te praten, wat ik me héél goed kan voorstellen, maar je wil het wel graag, schakel dan eventueel de hulp van je leraar in.
Succes & Tot de volgende blog! Sophie
PS: Wil je meer lezen over sportiviteit op de tennisbaan? Klik dan op deze link.
Sophie van Asberg
