De ATP- en WTA Tour liggen in ieder geval tot 31 juli stil. Daarom blikken we op Toptennis.tennis.nl tot die tijd wekelijks terug op een Nederlands hoogtepunt bij een toernooi dat deze periode gespeeld had moeten worden.
Brenda Schultz-McArthy was voor Kiki Bertens de laatste toptienspeelster met een rood-wit-blauw vlaggetje achter haar naam. De in Haarlem geboren speelster bereikte die status toen ze in mei 1996 de mondiale nummer negen werd.
Schultz-McArthy won in haar loopbaan zeven WTA-titels. Niet verkeerd natuurlijk, maar Boem Boem Brenda is meer bekend om haar servicerecords. Van 1990 tot en met 1997 sloeg de 1.88 meter Haarlemse steevast de hardste service in het vrouwencircuit. Totdat Venus Williams ten tonele verscheen.
Het servicegeweld hielp Schultz-McArthy aan de titel op het gras van Birmingham. Bij het WTA-toernooi in de na Londen grootste stad van het Verenigd Koninkrijk was ze in 1992 onverslaanbaar. Het betekende voor de destijds 22-jarige speelster haar tweede toernooizege op het hoogste niveau. Later zouden hier nog vijf titels bijkomen, voordat ze in 1999 haar rackets aan de wilgen hing.
Die rackets bleven daar zes jaar hangen. Totdat Big Brenda in 2005 werd gevraagd terug te keren in het Fed Cupteam. Ze won samen met Michelle Gerards het dubbelspel tegen Polen en versloeg met het team, bestaande verder uit Elise Tamaëla en Michaëlla Krajicek, in de groepsfase ook Zweden en Luxemburg.
Schultz-McArthy kreeg de smaak te pakken en besloot haar profcarrière weer op te pakken. Als hardhitter was ze in de Verenigde Staten die tijd al een veel gevraagde speelster voor clinics en demonstratiewedstrijden. Op haar service had ze niets ingeboet zo bleek. In 2006 pakte ze het snelheidsrecord weer af van Williams door in Cincinnati een opslag met 209,2 kilometer per uur over het net te rammen.
Echter staat deze service niet op de lijstjes van de WTA, omdat Schultz-McArthy haar snelste opslag ooit in het kwalificatietoernooi sloeg.
Sabine Lisicki is de enige vrouw die harder opsloeg dan Schultz-McArthy. De Duitse Wimbledonfinaliste heeft sinds 2014 het wereldrecord in handen. Haar service klokte bij de Stanford Classic 210,8 kilometer per uur.
Terug naar het grastoernooi van Birmingham waar nog meer Nederlandse succes plaatsvond. In 1995 pakte Manon Bollegraf er de dubbelspeltitel. Dit deed de Brabantse aan de zijde van Rennae Stubbs.
Nederlandse mannen
Grassucces voor de mannen was er deze week ook in 2012. Jean-Julien Rojer was samen met Aisam-Ul-Haq Qureshi de sterkste in Halle. Hij trad in de voetsporen van Paul Haarhuis en Jacco Eltingh die in 1995 daar de dubbelspeltitel grepen.
Langer geleden was Tom Okker samen met zijn dubbelspelmaatje Marty Riessen drie keer de beste op het gras van de Queens Club in Londen. Het Nederlands/Amerikaanse duo won in 1970, ’71 en ’73 de titel van het nu ATP 500-toernooi.
