Het is dat het coronatijden zijn, want eigenlijk is Jacco Eltingh niet zo van het terugblikken op zijn carrière. De dozen met gewonnen bekers of plakboeken met foto's en krantenartikelen staan normaal gesproken te verstoffen. In maart en april was dat dit jaar net even anders. Het virus had de tennissport tot stilstand gebracht en dus had de man die in 1998 met Paul Haarhuis het dubbelspel op Wimbledon won, ruim de tijd om het huis op te ruimen. En dan kom je nog eens wat tegen.
We spreken hem daags nadat Wimbledon 2020 had moeten beginnen. Dat het beroemdste toernooi ter wereld dit jaar niet doorgaat, hakt er wel een beetje in bij de technisch en commercieel directeur van de KNLTB. 'Het is voor het eerst in 30 jaar dat ik niet op Wimbledon ben', vertelt hij. Want niet alleen in zijn tijd als proftennisser, ook sinds zijn tennispensioen gaat Eltingh altijd graag naar Londen.
'Waar 'm dat in zit? De mensen zijn er gastvrij, in de importantie van het toernooi en de werkzaamheden die ik er verricht. Eerst als speler, nu namens de KNLTB en alles wat er tussenzit. Het is heerlijk om iedereen tegen te komen, met elkaar te kletsen en te lachen. Ik ga eigenlijk nooit twee weken lang weg van mijn gezin, maar Wimbledon vormt daarop een uitzondering.'
Hij heeft op ons verzoek foto's gemaakt van tastbare herinneringen aan de editie van 1998. Dat jaar voltooide het duo Eltingh-Haarhuis op het heilige gras hun career grand slam met winst tegen Mark Woodford en Todd Woodbridge. 'We versloegen onze grote aartsrivalen op het allergrootste podium ter wereld, waar we nog nooit van hen hadden gewonnen. We hebben toen geschiedenis geschreven. Paul en ik waren wereldwijd het eerste team in het dubbelspel dat alle grand slams had gewonnen. En dat blijft voor altijd zo.'
Handdoek als 'prijzengeld'
Eltingh pakt een foto van een handdoek erbij waarop valt te lezen 'The Championships Wimbledon 1998'. Tijdens de ruim vier uur durende finale tegen de 'Woodies' was dat de stof waarin vele zweetdruppeltjes werden opgenomen. Nu, 22 jaar later, is de handdoek nog altijd in topvorm, grijnst Eltingh. 'Het is een verdraaid goede hoor. Veel spelers zagen die handdoeken ook als verkapt prijzengeld. Het was niet de bedoeling dat je die handdoeken in je tas stopte en meenam, maar dat deed iedereen en het werd oogluikend toegestaan. De toernooileiding besloot op een gegeven moment wel andere handdoeken in de kleedkamers te leggen: gewone witte. Anders waren er in de tweede week van het toernooi al geen handdoeken meer op voorraad, haha.'
Net als handdoeken van andere edities ligt het meeste bijzondere exemplaar uit 1998 al jarenlang in de badkamer in huize Eltingh. Ze worden 'gewoon' gebruikt, sluit hij af. Lachend: 'Nee hoor, het gaat niet zover dat er een 'battle' is wie deze mag gebruiken.'
