Zondag 24 mei 2020 stond de eerste speeldag van Roland Garros gepland, maar door de COVID-19 pandemie is de start van het tweede Grand Slamtoernooi van het jaar verplaatst naar 20 september.
Als je als Nederlandse tennisliefhebber denkt aan het gemalen baksteen in Parijs dan komen twee namen waarschijnlijk direct bovendrijven: Martin Verkerk en Kiki Bertens. Verkerk verraste in 2003 vriend, vijand en zichzelf door de finale te bereiken. Bertens behoort de laatste jaren tot de topkandidaten om een gooi te doen naar de Franse Grand Slamtitel.
Volgende week komt Bertens en haar relatie met Roland Garros aan bod. Deze week zoomen we in op de twee droomweken van Verkerk, die ook zomaar op de tweede speeldag in 2003 uiteen had kunnen spatten. Want zegt de naam van Luis Horna u nog iets? Waarschijnlijk niet.
We gaan terug naar de laatste week van mei in het jaar 2003.
De kleine Peruaan maakt net als Verkerk zijn debuut op Roland Garros. De gravelbijter uit Lima verrast in de openingsronde Roger Federer in straight sets. De Zwitser is op dat moment de nummer vijf van de wereld, terwijl Horna ruim tachtig plaatsen lager op de ranking staat.
Verkerk die in Parijs pas zijn derde partij op het hoogste niveau speelt (hij verloor op de US Open van 2002 en de Australian Open van 2003 in de eerste ronde) verslaat Zeljko Krajan en staat in de tweede ronde tegenover Horna en niet zoals verwacht Federer.
De speler uit Alphen aan den Rijn is al blij dat hij zijn eerste overwinning op het Grand Slamtoneel heeft geboekt en daarmee sowieso zijn beste resultaat op een major neerzet. Op het moment dat hij tegen Horna in de vierde set tegen drie matchpoints voor zijn tegenstander aankijkt, denkt hij al na over het pakken van zijn koffers. De snelste manier die Verkerk kan bedenken om de partij te beëindigen is het spelen van service-volley. Deze kamikaze tactiek brengt hem immers bij het net en dan kan hij meteen de hand van zijn overwinnaar schudden, is zijn idee. Het pakt echter anders uit. Verkerk werkt de wedstrijdpunten weg, behoudt zijn opslaggame en wint de vierde set met 7-5. In het beslissende bedrijf gunt hij Horna nog slechts twee games en staat hij plots in de derde ronde.
Vanaf dat moment groeit het zelfvertrouwen van de 1.96 lange Alphenaar en lijkt hij niet te kunnen verliezen. Vincent Spadea, Rainer Schuettler, Carlos Moya en Guillermo Coria worden aan de zegekar gebonden. Al had Verkerk in de halve finale liever tegen jeugdidool Andre Agassi gespeeld, maar de illustere Amerikaan werd door Coria in vier sets naar huis gestuurd.
De kleine Argentijn is één van de beste gravelspelers in die tijd en had eigenlijk na de eerste set van de halve finale gediskwalificeerd moeten worden toen hij uit frustratie zijn racket enkele meters door de lucht liet vliegen en dat vervolgens belandde op een ballenkind. Maar Verkerk won op eigen kracht en bereikte de finale.
In de eindstrijd op het winderig en regenachtige centre court kwam zijn powertennis niet uit de verf en moest Verkerk in drie sets zijn meerdere erkennen in Juan Carlos Ferrero.
Het optreden van ‘One Slam Wonder’ Verkerk is mooi gedocumenteerd door de NOS, waarbij Verkerk vanuit zijn woonkamer meekijkt naar de uitzending. Klik hier om de uitzending van NOS Studio Sport te bekijken.
Om de bijzondere prestatie van Verkerk in perspectief te plaatsen; voorafgaand aan Roland Garros 2003 had hij nog nooit een wedstrijd op een Grand Slam gewonnen. Nadien nam hij nog deel aan zes majors, waar hij slechts vier wedstrijden wist te winnen. Twee daarvan vonden in 2004 plaats in de Franse hoofdstad.
In 2008 beëindigde Verkerk zijn loopbaan. In zijn korte carrière werd hij geteisterd door schouderproblemen en een gebroken enkel. Zijn laatste partij speelde hij bij een challenger in het Spaanse Tarragona. De onbekende Marc Fornell-Mestres was hem in twee sets de baas.
Tegenwoordig staat Verkerk weer dagelijks op de tennisbaan. Bij Tennisschool Martin Verkerk in Den Haag kun je tennisles krijgen van een Grand Slamfinalist.
Andere Nederlandse successen (mannen)
Tien jaar voor de waanzinnige prestatie van Verkerk reikte Richard Krajicek, net als Tom Okker in 1968, tot de halve finale op Roland Garros. Jim Courier hield in 1993 ‘Kraai’ uit de eindstrijd. De winnaar in 1991 en 1992 was in vier sets te sterk.
Paul Haarhuis wist driemaal de mannendubbelspeltitel te veroveren. Samen met Jacco Eltingh bleef hij in 1995 en 1998 ongeslagen op het Franse gravel. In 2002 was hij met Yevgeny Kafelnikov de beste. Deze Roland Garrostitel betekende ook zijn laatste toernooizege uit zijn indrukwekkende loopbaan.
