Hij was de wervelwind die zich plotsklaps meldde aan het tennisfront. Voor onwetenden vrijwel uit het niets, voor insiders bevestigend, dook hij in 2003 op het Parijse gravel van Roland Garros op. Ontwapenend en met een hoog entertainmentgehalte deed hij de doorgaans keurige tenniswereld op de grondvesten trillen. Martin Verkerk spotte met reputaties, zag zijn opslagen en forehands als granaten in het gemalen baksteen inslaan en groeide in no time uit tot een publiekslieveling.
Pas in de finale moest hij zijn meerdere erkennen in Juan Carlos Ferrero. De Spanjaard gold in die jaren als één van de allerbeste gravelspecialisten en gaf de lange Nederlander in een teleurstellend duel geen kans. Maar het vaderlandse tennis had een nieuwe held. Een held die zich open opstelde naar de media, de tegenstanders en die in de harten van de tennisfans werd gesloten. Helaas doorkruiste een schouderblessure de snode plannen die hij had. Het bleef bij twee ATP-titels (Milaan indoor 2003 en Amersfoort 2004) en de wapenfeiten tijdens een voor Nederland onvergetelijke editie van de Franse Open aan de Boulevard d’Auteuil.
‘Ik voelde me heel goed maar ik heb nooit gedacht dat ik in Parijs wel even zou doorstoten naar de finale. Achteraf kun je zeggen dat ik bijna twee jaar lang tot de top5 op gravel heb behoord. Alleen Juan Carlos Ferrero was een hele lastige opponent. Niet alleen in de finale van Roland Garros, maar sowieso. In die eindstrijd was het een stuk kouder dan de dagen ervoor. Dat was niet meteen in mijn voordeel met mijn zware lijf. Mijn spel kwam beter tot zijn recht op drogere banen en bij warmer weer. Bovendien was het voor mij de eerste keer, terwijl hij het jaar ervoor ook al in de finale had gestaan’, aldus Verkerk.
Dat Verkerk (42) twee jaar lang bij de beste gravelspecialisten in de wereld hoorde, is geen opschepperij. Zijn laatste kunstje flikte hij in 2004 toen hij na Tom Okker de tweede Nederlander werd die de Dutch Open wist te winnen. Om de schouder enigszins zijn werk te laten doen speelde hij de finale in Amersfoort met acht pijnstillers in het lichaam. Het zou met dat gewricht nooit meer goed komen. In 2008 besloot hij de actieve loopbaan te beëindigen. Ontgoocheld en een illusie armer.
Met zijn tennisschool op WW-park in Den Haag gaat het crescendo. Het aantal aanvragen voor lessen is niet te overzien. ‘Ik haal veel plezier uit de training van recreanten. Het ene uur sta je met een veelbelovend mannetje van 14, vervolgens geef je les aan vier chirurgen en daarna krijgt een zakenman een privé lesje. Juist die diversiteit maakt het zo leuk. En mijn credo is dat plezier voorop moet staan. Mensen willen graag privéles van mij. En het is toch de sport die al van jongs af aan mijn leven beheerst. Ik heb er heel veel aan te danken.’
Dit artikel is een gedeelte uit een groot interview in TENNiS Magazine. Het extra dikke zomernummer verschijnt zaterdag 29 mei bij de abonnees en ligt vanaf 1 juni in de winkels.
Roland Garros 2021 start zondag 30 mei en is te volgen via Eurosport en de Eurosport Player.
