Lizzy de Greef is zes dagen per week op de tennisbaan of in de gym te vinden. De twintigjarige rolstoeltennisster won dit jaar al twee toernooien, waaronder het ABN AMRO Open. In de finale in Rotterdam versloeg ze Jiske Griffioen.
De goedlachse De Greef geniet van wat ze doet. En wat ze doet, dat doet ze meer dan goed. ‘Tennis staat voor mij voor plezier en hard werken. Het is zo’n veelzijdige sport en het heeft zoveel aspecten waar je continu kunt blijven verbeteren dat het interessant blijft.’
Als jong meisje sloeg De Greef haar eerste bal in Alphen aan den Rijn. Niemand minder dan Diede de Groot speelde haar die eerste ballen aan.
‘Als klein meisje ben ik begonnen met dansles, maar dat ging niet zo goed. De dokter adviseerde mij om een sport te kiezen die in een rolstoel kan worden beoefend. Toen ben ik bij tennis uitgekomen. Dat was redelijk verrassend, want er is niemand in mijn familie die tennist. In het begin vond ik de bal vanaf de grond stuiteren met mijn racket het leukste, haha. Ik was nog helemaal niet met wedstrijden bezig. Ik vond het gewoon leuk om te tennissen. Uiteindelijk merkte ik wel dat ik van mijn trainingsgroepje de beste was. Toen heb ik aan een talenten dag meegedaan en werd ik door de toenmalige KNLTB bondscoach Dennis Sporrel uitgenodigd om met de selectie te komen trainen. Sinds vier jaar doe ik mijn trainingsprogramma op het Nationaal Tennis Centrum in Amstelveen.’
Rolmodel
‘Diede (de Groot, red.) is altijd een voorbeeld voor mij geweest. Maar het mooie aan Nederland is dat er zoveel rolmodellen zijn. Toen ik voor het eerst mee mocht trainen op het NTC stond ik met de nummer één, drie en vier van de wereld op de baan. Waar vind je dat nou?’
In 2020 werd De Greef nummer één van de wereld bij de junioren. Inmiddels is zij stevig in de top10 bij de profs genesteld. Haar plafond heeft ze naar eigen zeggen nog lang niet bereikt. ‘Ik kom steeds dichter bij de grote speelsters. In het verleden kon ik ook wel een keer van Aniek (van Koot, red.) of Jiske (Griffioen, red.) winnen, maar dat waren destijds misschien uitschieters. Ik merk dat ik nu op een constanter niveau met hen mee kan. Mijn ondergrens is door al het harde werken omhoog gegaan.’
‘Mijn plafond heb ik nog lang niet bereikt. Ik heb het gevoel dat er nog veel rek in mijn spel zit. Afgelopen toernooien heb ik dan wel gewonnen van hoger geplaatste speelsters, maar ik weet dat ik mijn spel nog verder kan verbeteren. Eigenlijk is rolstoeltennis heel simpel. Als je de eerste vier ballen van het punt doorkomt dan win je waarschijnlijk de wedstrijd. We spelen namelijk niet veel lange rally’s in het enkelspel. Daarom is het belangrijk om een goede service en return te ontwikkelen. Over het algemeen ben je na je service kwetsbaarder dan na een return.’
Positieve instelling
De Greef probeert in alles wat ze doet het plezier te vinden. ‘Tennis beheerst een groot deel van mijn leven. Vriendinnen van mijn leeftijd hebben een andere invulling met bijvoorbeeld uitgaan en feestjes. Dat is voor mij lastiger en bovendien ben ik vaak in het buitenland. Als ik thuis ben dan train ik vaak en ben ik op zaterdagavond uitgeteld. Maar tennis brengt mij ook veel zoals de mooie plekken op de wereld waar ik allemaal kom. Dat kunnen niet veel meiden van mijn leeftijd zeggen. Natuurlijk had ik liever normaal kunnen lopen of tennissen. Maar de situatie is nu eenmaal zo en het pakt wat dat betreft goed uit. Op die manier probeer ik er naar te kijken.’
Deze positieve instelling in het leven neemt De Greef ook mee de baan op. Haar sterkste eigenschap is haar doorzettingsvermogen. ‘Ik geef nooit op. Zelfs als ik 6-0 5-0 40-0 achter sta speel ik het laatste punt zo goed mogelijk. Mijn backhand kan ik zowel cross als langs de lijn goed uitvoeren. Dat is misschien wel een van mijn sterke punten.’
Met talent, hard werken en een lach als wapen bestormt ze de wereldranglijst. Niet geheel toevallig is de Australian Open – ook wel het Happy Slam genoemd - haar favoriete toernooi. ‘Australië is een mooi land. De mensen hebben een positieve vibe en alles is goed georganiseerd. Het lekkere weer speelt natuurlijk ook mee. Ooit daar een Grand Slam winnen zou natuurlijk heel gaaf zijn. Ik weet dat het in de toekomst mogelijk is, maar ik ben nog niet op het niveau van bijvoorbeeld Diede de Groot of Yui Kamiji.’
Eén ding is zeker: Lizzy de Greef gaat met hard werken en veel plezier een zonnige toekomst tegemoet.
